Prva hapšenja su izvršena 5. maja 1992, kada su odvedeni najugledniji Bošnjaci na “ispitivanja“, što je jasan signal ostalom stanovništvu Nevesinja da privremeni spas potraži u selima Gornjeg polja. Nevesinjski Srbi potpomognuti JNA, rezervistima i brojnim drugim formacijama su 14. juna 1992. u ranu zoru su napali selo Žulja, čime je počeo najbrutalniji napad na nevesinjske Bošnjake 16. juna 1992. godine izvršen je pokolj u selu Čanje, nakon čega su otpočela masovna ubistva i hapšenja u gradu Nevesinju, a 22. juna 1992. napadnuta su i preostala bošnjačka i hrvatska sela.
Preživjelo stanovništvo nevesinjskih sela se danima, bez vode i hrane, planinskim bespućima probijalo preko planine Velež i Podveleškog platoa prema slobodnoj teritoriji Mostara, dok su se druge grupe probijale preko planine Crvanj za Bjelimiće, zatim za Konjic. Iza zbjegova u gotovo svim selima su ostajali nemoćni starci i starice i svi su brutalno zlostavljani, a zatim poklani.
Istu sudbinu je doživjela i grupa od 86 mještana Kljuna, Presjeke i Žiljeva, koju su nakon pet dana lutanja po planinskim bespućima zločinci zarobili na lokalitetu Jasenov do, a zatim odveli u Osnovnu školu na Zijemljima, gdje su ih satima mučili, a potom odveli na stratišta, gdje su svi pobijeni i bačeni u jame.
Kao neoborivi dokaz da je na teritoriji Nevesinja, u junu i julu mjesecu 1992. godine, izvršen genocid je činjenica da je ubijeno 301 lice (ili 9,1%) bošnjačke nacionalnosti i 12 lica (ili 5,7%) hrvatske nacionalnosti. Među ubijenima je i 26-ero djece, a neka od njih nisu imala ni ime, jer su rođena u zbjegu. Nakon progona iz Nevesinja, tokom agresije su ubijena još 42 civila, tako da je ukupni broj ubijenih 343 (ili 10,35%) civila.
Na području Nevesinja su ubijeni i brojni Bošnjaci koji su tu dovedeni i iz drugih mjesta Bosne i Hercegovine. Samu brojku ubijenih nadmašuje brutalnost samog zločina, jer su nevesinjski Bošnjaci ubijani na različitim mjestima i na različite načine, bez obzira na spol i godine starosti. Najmlađa žrtva je imala samo sedam dana (beba), a najstarija 92 godine. Žrtve genocida su ubijane, klane, žive spaljivane, bacane u jame, danima kasapljene i mučene, kidane su im uši, vađene oči, žive su zakopavane, javno na sred grada čerečene , bacane u čatrnje.