Višegrad

Elitocid se definiše kao sistematsko ubijanje političkog i ekonomskog rukovodstvo neke zajednice, tako da se dotična zajednica ne može regenerisati. Nakon što je JNA okupirala Višegrad, srpski Krizni štab (kojeg je vodila SDS) je pruzeo kontrolu nad općinom. Vodeći bošnjački intelektualci, politički lideri i aktivisti, članovi Islamske zajednice i policajci su protjerani sa posla, hapšeni, zatvarani, pozivani na "informativne razgovore", ili držani u kućnom pritvoru.

Zvaničnici srpske policije su srpskim paravojnim grupama dali liste Bošnjaka koji su imali vatreno oružje. Paravojne formacije su potom odlazile do svakog pojedinačno i tražili oružje. Bošnjački intelektualci su sistematski ubijani.

U julu i augustu 2010. godine, nakon što je ispuštena voda iz akumulacije hidroelektrane Bajina Bašta, u jezeru Perućac su pronađeni ostaci tijela mnogih civila stradalih u zločinima u i oko Višegrada ratne 1992. godine. Amor Mašović vjeruje da je bilo više od 2.000 tijela u jezeru, što ga čini najvećom masovnom grobnicom na Balkanu.

Do 23. septembra 2010. godine izvađeno je 373 tijela, od kojih vjerovatno najveći broj žrtava zločina u Višegradu, prije nego je otpočelo ponovno punjenje akumulacije 26. septembra. Mnogi volonteri su se pridružili službenim timovima u potrazi za tijelima, ali su srpske vlasti, kritikovane od strane Mašovića za ometanje rada, bile uporni da se brana zatvori i dovede u funkciju prije nego su radovi na otkopavanju svih tijela žrtava bili završeni.

Na teritoriji Višegrada ubijeno je preko 3000 Bošnjaka, dok ih je preko 10.000 protjerano. Višegrad je prostor koji je etnički očiščen od strane velikosrpskog agresora. Najbolji pokazatelj tome jeste popis stanovništva iz 2013. godine, prema kojem u Višegradu živi nešto više od 1000 Bošnjaka, što je 12.000 manje u odnosu na popis iz 1991. godine.