KONCENTRACIONI LOGOR KERATERM – PRIJEDOR
Author: Urednik
Published: 20.09.2023
„Keraterm“ je bivša fabrika keramičkih pločica u istočnom predgrađu Prijedora. Kao logor je počela da funkcioniše oko 23.5.1992. godine. Logor je bio pod komandom Duška Sikirice, a obezbeđenje je bilo povereno pripadnicima Službe javne bezbjednosti Prijedor i Vojnoj policiji.
Logorska zgrada se sastojala od četiri prostorije, poznate kao prostorije 1,2,3 i 4. Na ulazu u logor je bila rampa sa malom ciglanom zgradom koju su zvali kiosk. Ispred su se nalazila mitraljeska gnjezda.
Kroz logor je prošlo oko 4.000 ljudi, većinom muškaraca, bosanskih Muslimana i bosanskih Hrvata. Zatočenici su svakodnevno dovođeni u logor i odvođeni iz logora. Krajem juna bilo ih je oko 1.200. Zbog prenatrpanosti prostorija, zatočenici nisu imali dovoljno mjesta za sjedenje, pa su često morali da stoje.
Uskraćivana im je voda, namirnice, medicinska njega. Uslovi boravka su bili nehigijenski i zatočenici su bili izloženi raznim bolestima. Većina WC-a nije funkcionisala, a na putu do njih zatočenici su morali da gaze po vodi, mokraći i izmetu. Jednom dnevno su dobijali malu porciju hrane, koju su morali brzo da je pojedu da ne bi bili tučeni.
Gotovo svi zatočenici su bili podvrgnuti fizičkom ili psihičkom zlostavljanju ili su, poput svjedoka A, gledali kako zlostavljaju druge.
Bio je zatočen u logoru „Keraterm“ od 31.5.1992. godine. Svejdoči da je sredinom juna prozvan Uzeir Čaušević, koji se posle nekog vremena puzeći vratio u sobu, prekriven modricama. Rekao mu je da je tučen lancima, kablovima i daskom iz koje su virili ekseri. Rane su mu se ucrvljale, a usled žeđi, bio je primoran da pije sopstveni urin. Oko 21.7.1992. godine Čaušević je ukrcan na kamion i nije više viđen.
Neki zatočenici, među kojima i Jusuf Arifagić, tučeni su po samom dolasku u logor. Tukli su ih stražari, ali i osobe koje su u logor dolazile spolja. Neki od zatočenika umrli su od posljedica prebijanja. Policajac Drago Tokmadžić je pretučen na smrt ubrzo po dolasku u logor. Ubijen je i Jovo Radočaj, zatočenik srpske nacionalnosti, jer je smatran „srpskom izdajicom“.
Najmasnovniji zločin desio se tokom noći 24. na 25.7.1992. godine i sledećeg dana, kada je mitraljeskom vatrom ubijeno oko 200 ljudi u prostoriji 3, kasnije poznatiji kao „masakr u prostoriji 3“. Neki od zatočenika, poput svedoka N, uspijeli su da prežive.
Logor je zatvoren početkom avgusta 1992. godine, pod pritiskom međunarodne zajednice i nakon izveštavanja svjetskih medija. Najveći broj zatočenika prebačen je u logore „Manjača“ i „Trnopolje“.