Prijedor

Općina Prijedor je po Popisu stanovništva iz 1991. brojala ukupno 112.543 stanovnika, od čega su 49.351 (43,9%) Muslimana (Bošnjaka); 47.581 (42,3%) Srba; 6.316 (5,6%) Hrvata; 6.459 (5,7%) Jugoslovena i 2.836 (2,5%) Ostalih.

Kraj ljeta 1991. Iz Prijedora veliki broj rezervista odlazi na hrvatska ratišta. Septembar, 1991. Na brdima iznad Prijedora se ukopava teška artiljerija I raketni sistemi. JNA to radi na područjima koja su pretežno naseljena srpskim stanovništvom a predstavljaju važne strateške tačke.

Sjećanje na ubistvo 3.176 civila u Prijedoru, među njima i 102 djece.

Naoružani Srbi zauzeli su položaje na kontrolnim punktovima po cijelom Prijedoru, sa vojnicima i snajperistima na krovovima glavnih zgrada, srpsku zastavu su postavili na zgradi Općine, a na prilaznim putevima kontrolne punktove, na kojima je vršena kontrola ulaska i izlaska iz grada.

Sa preuzimanjem vlasti uveden je policijski sat, zabranjeno kretanje u vremenu od 22:00 do 06:00 sati. Istovremeno je upućen ultimatum o prikupljanju i predaji naoružanja.

Prva hapšenja su izvršena 20. maja 1992, kada su bošnjački politički rukovodioci i intelektualci uhapšeni i zatvoreni u prostorije Stanice javne bezbjednosti u Prijedoru, gdje su mnogi fizički maltretirani od strane srpske policije. Istovremeno su prestale sa radom sve obrazovne institucije (dječiji vrtići, osnovne i srednje škole).

Napad na bošnjačka sela u okolini Prijedora počeo je 23. maja 1992. godine oko 12,00 sati, kada je iz artiljerijskog naoružanja granatirano selo Hambarine. Period od početka maja do prvog napada na selo Hambarine bio je period potpune blokade, ograničenog kretanja za Bošnjake i Hrvate. Bošnjačko stanovništvo je napustilo Hambarine i pobjeglo u sela Čarakovo, Zecovi, Rizvanovići, Rakovčani i u Donju Ljubiju, a jedan dio bježi u šumi kod Kureva. Istovremeno sa napuštanjem sela otpočinje pljačka i devastacija bošnjačke imovine. Tokom noći su granatirana sela Gornji Volar i Šurkovac.